Heyyyy İstanbul Şiiri - Serkan Kurt 2

Bugün yine, bedeninin en yükseklerindeyim
Sana bakıyorum en yükseklerden
Görmek istemedigimi görüyorum, kötü insanlarından
Duymak istemediğim kadar,çok duyuyorum karabalıgını
Ne kadar güzel görünsende, bedeninin yeşillikleriyle
Ne kadar anlamlı dursanda, mavi denizinle
Ve ne kadar gösterişli olsanda, süslü yapılarınla
Sen yine aynı istanbul, aynı kötü şehirsin
Hey sana sesleniyorum, sana istanbul
Benim için artık, ayrılıkların şehrisin
Artık seni sevmiyorum
Aşkların düşmanısın, sen vefasızlar şehrisin
Hey sana sesleniyorum, sana istanbul
Hiçmi hissetmedin, bedenindeki yuvasızları
Hiçmi için acımadı
Ac, susuz, perişan sokak cocuklarına
Hani nerde
Taşın topragın altındı hani nerde
Hey sana sesleniyorum, hayallerimin şehri
Artık bir hayalim yok, sen bitirdin ümitlerimi
Artık bir sevdigim yok, sen ayırdın ikimizi
Artık bir hayatım yok, sen mahvettin yaşantımı
Artık bir canım yok, sen öldürdün beni
İlk sende yaşadım sandım istanbul, sende yaşadım
Beni aşkımla, tanıştırdıgında
En son sende öldüm, dirhem dirhem
Hey istanbul
En son sende aglıyorum, bedeninin kuytu köşesinde
Neden ayırdın bizi, neden, kıskandınmı
Yoksa cokmu agır geldi bedenine, bu aşk
Hiçmi düşünmedin, aşkımızın sonunu
Ayırmana sebep neydi, söylesene hey istanbul
Yoksa, bedeninde bu yüce aşkı yaşatmak, zormuydu
Bu aşk, ikimizin mutluluguydu
Ama
Bu ayrılık, ikimizinde sonu oldu
Hey istanbul,
Duymuyormusun aşkımın katili
Ses ver sessiz haykırışlarıma, feryadıma
Ayırdın bizi, aglattın beni, görmüyormusun
Sakın deme, ne gelir elden
Sakın deme
Kabuk tutmayan yaramın, acısını dindir
Ya aşkımı getir bana, bedenindeki sokaklarınla
Yada beni götür aşkıma, sevdigimi anlamasıyla
Ya beni öldür, bedeninin bir parcasına hapset
Yada beni güldür,
Sevdigimin,
Aşkımın yanına götür