Heyula Şiiri - Edip Çakı

Bir bilinmez iklim tazelenir şimdi
Kör dövüşü kokuşmuş baharların koynunda
Bir korkunç hayal kapımı çalar şimdi
Hep senden vazgeçmişim bilinmezlik oynunda

Ayaklarım yolumdan kaçar şimdi
Ve huzuruna eski bir şapka çıkarıyorum
Bir acı gül durmadan açar şimdi
Zamanı geçmiş sevdada bülbülü arıyorum

Belirsiz bir içgüdüdür annelik şimdi
Emziren ben değilim zehrini aşkın
Beşiklerin depremi bir korkunç hayal şimdi
Bebeklik yıllarında gülenler şaşkın şimdi

Vur kendini ne olur Azrail gelir şimdi
Ölüm ha şimdi gelmiş ha gitmeden ne olur
Bedenin ayaklanır gözlerin özlemez şimdi
Çalınmış hayalini gölgeme satsan da olur

Kim gelir aklıma ölmeden bulur şimdi
Bir tek yokluğun adını beynime söyletmedim
Her sabah yalnızlığınla yıkarım yüzümü şimdi
Korkunç gelen hayalde hiç elini terk etmedim

Melekler katındayım aşkından suçluyum şimdi
Sukutum el pençe durmuş sözlerim kanar şimdi
Bir heyuladır yokluğun varlığın ispat şimdi
Hayaller ezilir mi tüm aşklar donar şimdi

03.02.2005
MARDİN