Heyt Be Koçum Okuyucu!

Her özleyebilme halinde öyküler saklanıyor
Ebe olanı, saklananı, sayanı, ebeleyeni, sayıklayanı umursayan yok.
Düşüncesinde gölgeler bulunuyor dediler
Kılıfına inandılar
Yapmayın dedim
Gölgesi aklından büyük
Yapmayın, inanmayın…

Gölgesine kraliyet bir aile sığar zannettiler
Oysa söylemiştim
O kadar ebelendi ki
Ömrünün geri kalan her salisesinde sobelese şimdi
Yetersiz, değersiz, çaresiz dedim.
O kadar çok kılıflarla ilgilendi ki
Aslına suret olsa her surat
Ne inanmak ne de inanç yok!

Anlaşılabilmek değildir her divitin isteği
Her çocuk krala “çıplaksın işte ulan, oyalama elalemi” diyemiyor ki
Belki kalemlerin tamamı anlaşılmak için yazıyor da divitlerin bir kısmı söz olunca mürekkep, kağıtla sevişiyor hepsi o…

Her akım da sanat olmak zorunda mı ki canım
Bu sanat akımsız kalacak kadar mesleki dayatmalara karşı.

Sanat sanata, toplum topluma
Ve bazen de hem sanata hem topluma…

Her kelam aşikar olsa bana eziyet
Her divit bu denli saçmalasa topluma cinnet…

Daha en başından söyledimdi cancağızım
Her çocuk krala “off sıktın ama hadi bak örümcek adam 4’ü çekeceklermiş” diyemiyor ki
Bütün divitler de “kral çıplaksın, krallığın lüzumu yok giyin de gel” diyebilsin…

-Hişt yazıcı, ne kralı ya
Burası monarşiyle mi yönetiliyor
Heytt be, koçum okuyucu!
Çıplaksın
Giyin de gel…-
Sarahatun Demir