Heyret Şey Şiiri - Şükrü Metin

Öylesine garip hale geldim ki
Kime dost diyeyim şaşmışım emmi
Yüreğimde onca yara aldım ki
Gamın ocağında pişmişim emmi

Merdi muhtaç etti ekmeğe aşa
Çekilen çileyi çevirdi başa
Demek çalışmışım yıllarca boşa
Dikenli yollarda koşmuşum emmi

Ne ararsın gezen ile tozanda
İlim olur okuyanda yazanda
Fokur fokur kaynıyorken kazanda
Köpürüp kabımdan taşmışım emmi

Gönülde daima canan can iken
Damarlarda gezen coşkun kan iken
Meydanda güreşen pehlivan iken
Zorbalığa yenik düşmüşüm emmi

Sahte gülücüğe nasıl da kandım
Bir zaman adını dost diye andım
Kendimi her zaman duru su sandım
Gözlerdeki kanlı yaşmışım emmi

Metin-i'm canımı dertlerle kardım
Zehri merhem diye yarama sardım
Hayli zaman sonra farkına vardım
Etrafıma ağrır başmışım emmi