Heykelden heceler Şiiri - Cevher Dudayev

Gün yine gösterdi kendini ağrı dağından
Ki daha doğmamıştı güneş, gün batımından
Abdestimi alırken nil ırmağından
Gözlerim yolunu. Çat kapı gel. Sevindir beni
Sen gelince çıkmayacağım dışarı
Sağlam kurup bağdaşımı
Kanepenin kenarına yaslanacağım.
Manzaram sen olacaksın.
İşte buldum diyeceğim aslımı

Ben öyle pek bilmem; sözleri bir zincir yapıp yollamayı
Şu yaşımdayım, bırakamam çiçekleri sen diye koklamayı.
Savaşa girsem silahımdır gözlerin, ok ve yayım.
İşte sabah ezanı, yapıldı o büyük, o mukaddes sayım.

Dilim dönmez, kalem yazmaz yerdeyim
Benliğimi hapseden bölgede, mahaldeyim
Gözlerim büyür, dizlerim titrer haldeyim
Şarkılarım yankı yapar, ben seni ararım
Yıldızlar yere düşer, sen geldim sanırım.

Biraz uzak biraz yakın, seçemiyorum
Kâğıtta mürekkep izi, çileli yorum
Bu şiirimi de seçip sana gönderiyorum
Yansam duman çıkmaz bedenimden
Yansam bir meçhul, bilinmezler aleminden

Bir postacı, elinde mektup dilinde bi dolu sitem
Neymiş efendim yollar çok kötü, çarıklarıysa yamalanmış bir keten
Bir bilse içimdekini, bir bilse beni nedir bekleten
Mektubumu verir sonra döner giderdi
Beni bile bekleten, sessiz bir melodi, heykelden hecelerdi.