Heykel / Put 1 ve 2 Şiiri - Osman Akçay

I
İbrahim balta ile kırınca tüm putları
Putperestlerin bitti kayboldu umutları

II
Dua için semaya açılınca hep eller
Yıkılmaya mahkûmdur yok olası heykeller

Bir an canlanıverse sanki seni mi tanır
Allah’a secde edip bu halinden utanır

Put için mum yakınca hangi günahı aklar
Cehennemin narından alıp seni mi saklar

Oysa tövbe edince melekler gökten iner
Seni kandıran şeytan bil ki korkudan siner

Bunu yaptığın anda bahar olur kışların
Yoksa mahşer gününde ar eder bakışların

Çektiğin ıstırapla gözyaşların süzülür
Sanma imdada koşup heykel sana üzülür

Heykelden medet alsın ardın sıra atanlar
Hiçbiri dirilmedi mezardaki yatanlar

Vur üstüne çekiçle bak heykel mi kalacak
Yoksa elin ahrette senden öcün alacak

Seğmenoğlu