Heykel Gibi Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Kaç ay, kaç yıl geçti sensiz
Kaç yalancı aşk yaşadım
Kaç bahar geçti ömrümden saymadım.
Kaç yağmurda ıslandım,
Yağmurdan kaçarken kaç kere doluya tutuldum.
Kaç defa kar yağdı saçlarıma,
Tel tel olan beyazları sayamadım...

Kaç gece ermedi sabaha
Kaç güneş doğmadı şafağa.
Unutmadım, unutamadım seni,
Unutmaya çalıştıkça
Sardın sarmaladın beni.
Gecelere sakladım göz yaşlarımı,
Dönmeyeceğini bile bile
Her telefonda, her kapı çalışında
Bekledim yıllarca...

Bir gün gelsen çalsan kapımı
Şaşırsam dolaşsa elim ayağıma.
Dilim tutulsa konuşmayı unutsa dillerim.
Yıldız gibi parlasa
Kan çanağına dönen gözlerim.
Acıyla bütünleşen yüreğimi
Terk etse özlemlerin, gerçeğe dönse düşlerim...

Geceler kavuşsa şafağına
Güneş kavuşsa gündüzüne...
Çalsan kapımı
Şaşırsam, şaşkınlıktan sana sarılsam,
Heykel gibi kala kalsak öylece.
Dursa zaman, donsa tüm yaşam
Ayrılmasam senden...