Heykel destek üstünde, Benim ruhum deste ...

Âdem olmak, sanatın başıdır. Ademiyetin var olduğu süreç, istinat ettiği ilahi yapı vardır. Gayesiz ve inançsız bir neslin âdem olması mümkün değildir. Varlığını ispat için süfli emeller peşinde koşması, onu âdem olmaktan uzaklaştırıp, belhum adal olma yolunda ivme kazanmasına sebep olmaktadır.

İnsan üç beş damla kan değildir sadece, İnsan üç beş damla sudan da ibaret değildir yalnızca. Lakin bunlarsız olmaz. Ve haddini bilmesi noktasında bunlar kendisine hatırlatırlatılır. Ve öz benliğinde taşıdığı cevheri, meydana çıkarması kendisinden istenir. Âdem olmak bu noktada hayatiyet kazanır ve değer bulur. Ve İnsan İnkişaf eder.
Neden yaratılış gayesine ters yürür insan? Neden Allah’ın dairesinden dışarı çıkar yaratılmış olan âdem?

Ruhunu bir gayeye değil, işret âlemine parça parça parselleyen varlık, Ruhuna neden bir istinatgâh aramaz bulmaz? Neden Bir desteğe ihtiyaç duymaz? Şeytanın askeri olmak, yaratılan ruhu ve taşıdığı bedeni çok mukavemetli ve donanımlı mı kılıyor? Bu başkaldırı, gökyüzündeki kuşlara mı? Erişilmez ufuklara mı? Yoksa dağlara taşlara mı? Yoksa kurtlara kuşlara karşımı?

Ebetteki hayır. Bakıyorum da bunların hepsinin karşısında iki büklüm eğiliyorsun. Hatta zaman zaman onlardan birini kendine ilah ittihaz ediyorsun. Ne kadar korkak bir ruhsun ki, dayanaksız olduğun halde, desteksiz atışlar yapabiliyorsun. Mahlûka itaat edebiliyorsun, halikına çok rahat isyandasın.

Ağlarım şu haline sanat eserleri diye, heykeller dikiyorsun. Alkışlıyorum bu ellerindeki hüneri, çamurdan alçıdan, betondan harikalar çıkarıyorsun kuş kadar beyninle. Hem de boşlukta ruhun. Ve sen o heykele ruh vermek iddiasındasın. Ve verdiğini de söylüyorsun. Sen sanatkârsın he, gülüyorum sana ey nefis! Ey desteksiz ruh! Sensin beni âleme rezil eden, vezir olmak var iken.

Seni bir kafese koyup, sana da bir destek sağlayıp, seni öyle giyinmeliydi. Aslında nefsin seni aldattı. Senin hamurun çamurun yoğrulurken en büyük sanatkâr kendi ruhundan sana üfleyerek destek verdi. Ve sen o üflenen ruhtan, sağlanan o destek den kaçtın, şimdi bu meydanda pejmürde bir halde yerlerde sürünüyorsun. En güzel suretten, esfeli safiline başlayan yolculuğunda senden, sana da bir hayır gelmeyecek. Elveda heykelcik bile olamayan desteksiz ruh.

19.07.2013 ikitelli/İstanbul