Heykel Adam Şiiri - Ömer Akçayır

Taş mısın? Kaya mısın? Şu metruk diyarda,
Ne insanda takat bırakırsın,
Ne bir yudum heyecan yarda.
Senden merhametli onlarca heykel varken sokakta,
Sana yer yok şunu bil iki diyarda.

Dili olsa da konuşsa şu dört duvar,
Bir deli musibet ki sorma bin can yakar,
Heykel adam sana bir cümlem var:
“Filden de büyük fil avcısı var.”

Elliye vardın dayandın,
Kirli yeşil yosunlar bağladın.
Sorarım sana heykel adam:
“Vicdanını nerede sakladın? ”

Hakk der:”vefa,sevgi,merhamet”
Sen hala: “adavet,adavet,adavet”
Rabbim ruh üfle şu heykel adama,
Rahmet,merhamet,mağfiret et.

Yaktığın canların bedeli yok,
Sevdiğin dünyanın haberi bile yok,
Bunca vaveyla beyhude anlasana,
Sana yatacak kabir de yok.

Bir taşsın sen heykel adam,
Yalnızsın ve yanlışsın ve kocaman,
Ellilere ulaşmışsın yıkılmadan,
Sen hep yalandın hem kocaman.

Gayz ile bilemişsin hançerini,
Muhabbete kapamışsın pencereni,
Dünya sevgi var, vefa var,
Ama sen unutmuşsun her birini.

Baki mi zannedersin nefsini,
Zerreye peşkeş çekersin neslini,
Mermerde bir görsen ismini,
Bakakalır unutursun kendini.

Sahtesin yalansın heykel adam,
Tebessümün bile siyah boyadan,
Bizi boş yere oyalayan,
Yalan işte yalan heykel adam.