Heykel Şiiri - Mehmet Tevfik Temiztürk

Bir ülkede bir kavim;
Heykele tapınırmış.
Hûbel, Lat, Menat, Uzza...
Yanında hiç kalırmış.

Onlar da derlermiş ki.
Bu bizim tanrımızdır.
Aslında bilirlermiş.
Tanrı olmadığını.

Heykel kabul edermiş.
Bütün dualarını.
İnanç sanırlarmış.
Bu sapıklıklarını.

Biz puttan istiyoruz.
Oysa veren put değil.
Bir Rab bizi duyuyor.
Ve de utandırıyor.

Biz Rab ’den istiyoruz.
Rab'bi göremiyoruz,
Örf ve adet olmuştur.
Putlardan istiyoruz.

Birçok kez denemişler.
ALLÂH(c. c.) vardır demişler.
Örf ve adettir diye.
Putu reddetmemişler…

(2000)