Ne çok ağladı yürek çıplak bir kadın gibi.
Ne zırhı vardı ne de gözleri...
El yordamıyla yürüyordu yolunu.
Şimdi ikinci perde açıldı.
Zaten iki perdelik bir oyundu bu.
Her şeyin aydınlandığı bir zengin sahne.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta