Heyecan Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Ben hayatın her anını yaşarım
Kaybedecekmişim gibi her an hayatı
Dünyadan çekip gidecekmişim gibi kalbimi avucumda tutarım

Son defa bakıyormuşum gibi bakarım
Turuncu bir şafakta kızaran ufka
Doğmayacakmış gibi
Korkulu bir heyecanla beklerim güneşi
Dal uçları da benim kadar heyecanlı nefes bile almaz

Her an kaybedecekmişim gibi
Sımsıkı kavrarım hayatı
Biten her bir gün yas benim için
Başlayacak her bir gün düğün
Kumrular ve çocuklar gibi karışırım hayata
Yummam gözlerimi nergisleri koklarken
Bir de berrak ve buz gibi bir suya dalarken

Son saatimi yaşıyor olmanın telaşıyla
Hayranlıkla bakarım gökyüzüne
Toprağa karışmak üzereymişim gibi
Keşfetmek isterim
Rengini ilk kez fark ettiğim çiçeklerin kokusunu
Ve bastığım toprağın bedenime göre kazılıp
Üzerime üzerime serpilmesinden hemen önceymiş gibi
Son kez izliyormuşum gibi izlerim yıldızları

Her an kaybedecekmişim gibi
Sımsıkı sararım ben hayatı
Dalga sesine koşarım
Yağmuru beklerim
Tırmanırım patikaları
Turuncu bir şafakta kızaran ufuklara bakarım
Ötelemem dosta selamı
Kalbime tercüman olmaktan korkmam
Yarım bir ay varsa semada
Ona bir daha bakamamaktan korkarım tek
Hayata sevdamdan caymam

Ben hayatın her anını yaşarım
Kaybedecekmişim de her an hayatı
Nar çiçeklerine bakarım uzun uzun
Nehirleri izlerim hayran hayran
Yakamozları hele
Bir de kuyruklu yıldızları
Son defa birleşiyorlarmış gibi
Kucaklaşır kirpiklerim

Son ve daimi misafirlerimi
-karıncaları- bile incitmem
Her an kapımı çalacak gibi sonsuzluk
Telaşla doldururum koynuma sevinçleri
Ne kadar basarsam toprağa kar
Rüzgarın yüzüme değmesi her şeye değer
Yemyeşil dalları erikler eğer
Çiğ düşer otlara
Zeytin rüzgara boyun büker

Ben hayatın her anını yaşarım
Kaybedecekmişim de her an hayatı
Hafızama yüreğime yüklerim zamanı
Bal arılarını tarlaları ve yolları
Tenha bir köşede
Nemli topağa saklanıncaya kadar bedenim
Hayatın macerasını ben yaşarım
Göğsümün kafesinde son kez
Çırpınır gibi çarpar yüreğim
Zamanımın yağmuru dinmedikçe