Heyecan Şiiri - Nuray Sarac Koparal

Bir adama;
Ben senin için geldim demek!
Keşke diyebilseydim...

Arkadaşınla oturmuş dalmışken sohbete,
Karşı masada,sana bakan iki çift göz
Dikkatini dağıtıyor birden,
Ve evet! Resmen kesişmeye başlıyorsun
Bir yandan sohbet ederken...
Mümkün değil,o gözlerden uzun müddet
Uzaklaştıramıyorsun kendini...
Ve kalkma vaktin geliyor artık
Masada aklını bırakarak yolda yürürken,
Bir an arkana bakmak istiyorsun
Uzaklarda bir adam var
Karanlıkta seçemediğin...
Yolu dönerken,
Birden yanından geçiyor o adam ve evet!
O gizemli gözlerin sahibi...
Utangaç bakışlarla gözlerini değdirip
Adeta kaçırıyorsun kendini...
Tek bir şey çıkmıyor dilinden...
Üzgün ve süzgün eve dönüyorsun ama için
Kıpır kıpır ve aklın o gözlerde...
Girdiğin gibi çıkıp evden gidiyorsun yine
Ortaköy'e...
Uzaktan ve gizlice bakıyorsun ki Gizemli Göz
Halen o masada...
Gidip otursam karşısına diyorsun,
Gurur diyor kadınlığın...
Dönüp dönüp duruyorsun sahilde
Ve zaman geçiyor...
Kesin gitmiştir artık diye düşünürken
Kendi kendine,
O sokağa yöneliyorsun birden,aman Allahım!
Adamla burun burunasın
Sen girerken o çıkıyor sokaktan...

Tanrım!
Ömrümde hiç bu kadar heyecanlanmamıştım.

Gözlerine şaşkın şaşkın bakıyorsun
Suratına gizli bir tebessüm karışıyor bu kez...
Sanki suçluymuş gibi,
Yanından hızla geçiveriyorsun...
Yanakların kıpkırmızı...
Koşar adımlarla ilerlerken mutluluğun,
Utancından ağır basıyor...

Aslında söylemek istediğim tek şey vardı;
'Yarın aynı masada olacağım.
Ne olur sen de karşı masada ol! '