Bir gün dağda heybeti
Aniden yolumu kesti
El uzattım ona dostum ol dedim.
Çatık kaşlarıyla iteledi.
Karşımda sanki iri ulu bir serviydi
Kara kabuğu esmer derisiydi
Küçük fiskelerle bana
Çarptı kozalaklarını suratıma
Ne desem ona bilemedim ki
Bu katı kalp yumuşak söze ne der ki
Gül olsaydın cihanı tutardı kokun ey zalim
Senin gibi zebaniye ne kar eder ki.
*
Kayıt Tarihi : 13.7.2007 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Her şeye rağmenOnlara da bu toplumun ihtiyacı var.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!