Heybesi Hüzün... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Heybesi çal kapı hüzün
Muğlak sancılar taşır gözesi
Hücresi mayın tarlası ateş
Dosta kardeş gövdesi, düşmana leş…

Hiç gitmemiş Ankara’ya
Bakmamış çift katlı otobüsün penceresinden
Ne başını secdeye koymuş Hacı Bayram-ı Veli’de
Ne eğilip su içmiş
Cami avlusunda şadırvan çeşmesinden…

Heybesi çal kapı sürgün
Gömleğine sinmiş barut kokusu
Pencere pervazından vurulmuş hane
Kalsa yatakçı zahir, gitse hayat virane...

………

Doğarsın “Hain” konulur adın
Yanaşma sofrasında karın doyarlar
Ağaya köledir avrat, sana kadın
Tükürsen, küfretsen yoksulluğun yüzüne
Ankara’dan duyarlar….

Anandan öğrenmişsin sevgiyi
Nasıl anlatmışsa, öyle bellemişsin yürekte
Nasıl kızmışsa baban, öyle bilmişsin utanmayı
An/sızın basılmış köy, acımış için
Toprağın, suyun, çiçeğin, talan vakitler öğütmüş
Saklamış sürüyü kravatlılar

İnsanı gütmüş..

De ki bilmezsin konuşmayı
Bildiğini konuşsan “suç” geçer kayda
Okulsuz yolsuz topraklarda büyüdük biz beyim
İyi bak gözlerime

“Ağlamak aynı, gülmek firarda..”

Daha mı insan durur oradakiler
Daha mı temiz kokar elbiseleri
Daha mı tok tutar onları uykusunda düşleri
Bizim buralarda biraz sert bakar çocuklar
Çığ altında kalır en tatlı gülüşleri…

Dağa çıkan eşkıyanın korkusu var gölgemizde
Bilir misin geceleri damlarda yatmayı
Bilir misin çobanlık yaparken
Kınalı kuzunun gözlerine bakarken ansızın vurulmayı?
Bilir misin göç vakti sürgüne gitmeyi
Giderken yolda mayına basmayı?

Sizin oralarda yatarmış dedem
Bir avuç toprağı gavura vermesin diye
Balkan harbinde şehit düşmüş

İzmir’li çavuş can yoldaşıymış
Ermeni zaliminde buralara gelmiş de
O getirmiş mektubunu haneye
Okurken tutamamış kendini, ağlamış…

Hani diyeceğim çok gayri
Sen beni yine anlamasın ya, neyse

Evde on dört boğaz, bekler durur
Gülümcan pencereye yaslamıştır başını
“Akşam olsa da babam üç somun ekmek getirse”

Kurşun değse tene acımaz da
Böyle zamanlar
Bir cümle gelir yürekten vurur…

Yine de “hain” belleme bizi
Senin gibi konuşamam belki ama
Senin gibi ağlar, senin gibi gülerim ben de
Senin kadar doktorum olsaydı,
Belki senin kadar yaşardım…

Öğretmenim hiç olmadı benim
Okumayı bilmedim, yazmayı bilmedim
Ama kara kaplı defterden, silinmeyi başardım…
………………

Heybesi çal kapı ölüm
Yüreğinde doğuştan şark çıbanı

Bu topraklarda
Su yanar...Ateş ıslanır...

Değişmez yazgısı kan çiçeğinin
Hasat mevsiminde, kinle sulanır...