Heybemdeki Vuslat Şiiri - İsmail Temel

Şairi bile olmayan,
Satırları çalınmış bir kentin sokaklarındaydım..
Amaçsızca bilinmezliğin rotasındaydı adımlarım..
Henüz gözlerinle bile tanışmamışken,
Sokak lambaları hadsizce dokunurdu yüzümün çizgilerine..
Oysa şiir kokmalıydı her köşesi sokağımın..
Gecesi dolup taşmalıydı en parlak yıldızlarla..
Ay ışığı öyle bir vurmalıydı ki dalgalara,
Mavi mavi kokmalıydı sahili gönlümün..
Kıyısında bile yastık olmalıydı kayalar ,
Yosunlarla örtünmeliydi üşüyen balıklar ..
Ve zulasında sadece sen,
sen olmalıydın her şairin..
Ardı arkası kesilmeyen şiirler yazılmalıydı mesela..
Öyle Seni Seviyorum'lu falan değil ama..
Kulağa aşina olunmayan cümleler kurulmalıydı her satırda..
Daha ilk satırında anlamalıydı her aşık, sevgiliye vuslat hasretini..
Özlemse özlem , acıysa acı..
Güneş, her sabah sende demlenip,
Avuç avuç sen dilenmeliydin YARADAN'dan..
Avuç avuç sen dilenmeliydin

...

...

Şiirleri bile olmayan,
Satırları meçhul bir kalbim vardı benim..
Denizlerim toz bulanık..
Gözlerim gözlerinin labirent sokaklarındaydı..
Henüz ellerine bile dokunmadan ellerim,
Tüm kalemler hadsizce dokunurdu sayfalarıma..
Oysa , sadece sana adanmıştı şiir defterim..
Hece hece dolup taşmayı beklerdi sayfası kirpiklerimin..
Mürekkebi bile dağılmaz,
içtimada beklerdi âdeta hazır kıta..
Öznesiyle öyle bir çelme takardım ki yüklemlere,
Devrikleşirdi sende Can bulan her şiirim..
Sahi Sen kimdin? Nerdeydin?
Ve bunca şiir senin hangi yanındaydı..?
İşte bunca soruların gölgesinde bile,
Mavilerime yakamozdun yâr!!
Gönlümün sahili hangi renge gebeydi bilmem..
Ama yosunlar bile sana boyanmıştı adeta..
Yunusların dilinde yine bizim şarkımız..
Ve Her şairin heybesinde zaten senin suretin çiziliydi.
Ardı arkası kesilmeyen şiirler yazılıp çizilirdi .
Hiç birinde Seni Seviyorum falan yazılmazdı..
Çünkü, daha ilk satırında anlardı her âşık,
sana vuslat hasretini..
Çünkü, her gün Tan vakti açılırdı avuçlar semaya..
Avuç avuç SEN dilenirdin YARADAN'dan.
Avuç avuç sen dilenirdin..

~ 17 . 01 . 2024 ~