Heybemdeki Pişmanlıklar

Hayat arenasında, sırtımda at koşturup nara atanların sesi yankılanıyor kulaklarımda.
Gözlerimin önünden bir film şeridi gibi geçiyor zamana yüklediklerim.
Kırgınlıklarım boy gösterirken düşlerimde,
Zamanla geçer dediklerimin yorgunluğunu taşıyorum üzerimde,
Geçmişin penceresinden baktığımda meğer ne çok yanılmışım,
Ne çok yaralanmışım.
Uğruna çabaladıklarım ne çok acıtmış beni.
Zaman bir panzer gibi geçerken üzerimden,
Heybeme pişmanlıkları doldurmuşum.
Kırgınlıklarım kar etmiyor artık.
Hayal kırklıklarım ilk değil, son da olmayacak bunu biliyorum
Biliyorum insan yüreğindekilere söz geçiremeyince,
Kendi kendini tüketirmiş.
Yüreğindekiler senin sevdiğin gibi seni sevmeyince,
Heybendeki pişmanlıklar yanıldıklarına yetmezmiş.