Heybemde önce ben varım Şiiri - Mehti Saraç

Benim HEYBEM'DE ;
Önce ben varım...

Sonra çakmak ve sigaram,

Sonra da 3-5 kuruş PARAM...

Sonra yüreğimdeki misafirim AŞKIM...

Ve sonrada EVLATLARIM...

SEN'DE KİMSİN BE AKRABAM ??

Ben akraba, eş, dostu yıllar önce unutmuştum,
Onları hayatımdan çıkarmıştım..

Bir ara sırtımdaki HEYBEM YIRTILMIŞTI
ve onlar birer birer dökülmüştü, kalanlar oldu ama onlarda kendileri FiRAR Etmişti...

Şimdi ben ve MELEK Düşünüyoruz... Bir hesap yapıyoruz..

Önce iki duble rakı ile tüm yılları deşiyoruz..

Az gittik, uz gittik ve eskilere girdik... Biraz ağladık, biraz üzüldük, birazda güldük tabii ki...

Dostlarımızla övündük..
Burnu kaf dağında olanlarla alay ettik..
İnsan makamında oturana SELAM VERDİK, selam aldık..
Ama Paraya tapana KIÇ DÖNDÜK Be Ustam....

Şimdi düşünüyorum ;

O yıllar beni senelerce yedi..
Tarlada, sokakta, yolda, dağda, bayırda anamı belledi be usta...

Can köylüm, dayımın oğlu, amcamın uşağı, akrabam, teyzem ;

Sen o yıllarda ŞAH'TIN, Ben ise bir garip PİYON..

Peki devran, yıllar sonra döner'mi ?? Döner, döner, döndü be ustam..

Şimdi PİYON Sen, PADİŞAH'TA Benim...

Bu düzeni böyle dizayn eden, ne sensin nede ben..

Rabbim dilerse olur, dilemezse süründürür..

Ben artık Akraba, Böcü börtüyü sevmiyorum arkadaş..

BEN TANIMIYORUM ESKİ DOSTU, KONU KOMŞU, HISIM, AKRABAYI.

BENİM DOSTUM ONLAR DEĞİL..
BENİM DOSTLARIM DÜNYA ALEMDİR ARKADAŞ....

Mehti SARAÇ