**Heybemde Mor Yangın Öbekleri**

Canım,
İçten içe donuyorum,
boğazıma bir şeyler gelip bağdaş kuruyor
açıklaması çok zor ama
ben nerdeyim..?
şimdi şehre akşam karanlığı çökerken
hüzünlü ve gizli bir umut taşıyorum
ıssızlığın tam orta yerinde…
heybemde mor yangın öbekleri
çözüyorum düğmelerini yazın;
baharlar fışkırıyor zamanın gül yüzüne
hırsız bir rüzgârla giriyorum odana
uykularının en düşe dönük ânında
melekler gibi sokuluyorum usulca yatağına
göğsümde uyuyor,saçlarını tenimde dinlendiriyorsun
ateş basıyor be gülüm…
Seni özlüyorum taa ciğerimde
yeni bir başlangıca ihtiyacım var
seninle…
Yangını,
sevgiyi
hissediyorum
karanlığın içinde perdelerini açarken yüreğimin..