Heybelide Bir Gün Şiiri - Kemal Baral

Bu gün yine gayesizce yürüken
Duydum birden geçerken önünden
O küçük çam sanki bana sordu
Hani nerde o, yok mu?

Daldım birden geçmişin mutlu gününe
Kalbim doldu buruk bir hüzünle,
Nerede dedim, ah o nerede?
Küçük Çam biliyorsan sen bana söyle.

Karışmıştı yeşille mavi, o güzel adada
Göz kırpan güneş, zümrüt çamlar ve billur sularda.
O zaman görmüştü demek, küçük çam bizi
Mutluluğun kollarında sevinçle birleştiğimizi.

Dalarken ağaçlar gecenin uykusuna,
Ninni söylüyordu rüzgar yapraklar arasında,
Mehtap okşamıştı ışığı ile saçlarımızı,
Görmüştü sadece yıldızlar bir tek varlığımızı.

Dalmıştım uyanmak istemediğim rüyaya
Canlanırken gözümde o eşsiz hatıra,
Küçük çam tekrar fısıldadı
Seni üzmek için sormadımdı.

O zaman uyandım geçmişin hülyasından
Yürüdüm yolumdan, zorla ama ağlamadan
Dalların arasından göz kırparken deniz
Anladım ki biz halen bizdeyiz.