Oturdum,
Bir şiir yazayım,
Gruba göndereyim diye düşündüm.
Baktım, haftanın konusu,
'Heybedeki Yalnızlık' mış.
Tam bana göre dedim.
Doğduğumdan beri yalnızım zaten.
Kalbim yalnız, ruhum yalnız, ben yalnızım.
Yalnızlıkla o kadar kaynaştık ki,
Benim bir arkadaşım, dostum oldu yalnızlık.
Ama;
Ama, insan dostunu, arkadaşını,
Hiç heybeye koyar mı?
Dostumu heybeye yakıştıramadım.
Vazgeçtim bende şiir göndermekten..
Kemal KÜÇÜKTEKİN
09.12.2007
KARAMAN
Kayıt Tarihi : 10.12.2007 16:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)