Heybe Şiiri - Vedat Tigit 2

Üzerimde bir ağırlık var diyordum ya hep
On dokuz yıllık heybemi taşımaktanmış meğer
Hep yediğim anamın yemeğini yemeden kaçışım
Meğer ecelime yetişme gayretimdenmiş

Bindim bineğime yolum inceldikçe inceldi
Sonsuz aydınlık kararttı gözlerimi
Sonra annemin nefesini hissettim yüzümde
Gözünün yaşıyla ısıttı ayaklarımı
Çok geçmeden soğudu her şey buz kesti
Buz kesti tüm anılarım,dostlarım,kardeşlerim
Ayrılığıma alıştırdığım babamın içine akıttığı yaşlar..

Ve sonra kavuştum beni çok sevip erken çağıran Rabbime
Fırsat bulup dolduramadığım eksik heybemin mahcubiyetiyle