Heybe Şiiri - Nilüfer Albayrak

Sırtımda heybem.
Yıllarımı, topuklarımı,
Soğukları, açlığı,
Koyduğum heybem…
Acımasızlığı, zalimliği,
Pisliği, haksızlığı,
Biriktirdiğim heybem…
En kötüsü de,
Kandırıldığım, aldatıldığım,
Saf kalbimin,
Nefrete dönüşen kara heybem…

Sıfırdan başladım hayata.
Bir bir öğrendim güçlükleri.
İkiyüzlüleri fark ederken,
Üç kuruş etmeyen dünyada,
Dört dörtlük yaşamayı değil de,
Beş para etmeyen insanlara,
Boyun eğmeden yaşadım...

Heybemin dili dini bana kadar
Herkesin heybesi kadar...