Heybe Şiiri - Yunus Özerdem

Güne başlarken aç perdelerini güneş girsin içeri
Savrulsun keder yer yarılsın gömülsün dertler
Günaydın de mesela yağmurlar yağsa içine
Değer ver sevdiklerine çünkü seviyorlar seni
Hoşçakal de açıp kapıyı atarak üzenleri
Dağıt kara kara bulutları bir nefesinde
Sahra ol yak kavur negatif enerji vereni
Unutma değer verdikçe sevilir emanet yüzün
Kış gelsin bırak sen baharları yaşa yaza inat
Üfle mumları söndürmeden güz rüzgarları
İştahla ye yemeğini birgün aç öleceğini bile bile
Hayat bu sayarak koymuşlar yılları heybene
Bak gidiyor sevdiklerin teker teker inadın kime
Yaşa, sev, kahkaha at aç tüm hücrelerini
Siyasetmiş, makammış boş iki günde unutulur
Gömerlerken bil koltuk olmuyor gittiğin yerde
Sadece sevdiklerin ağlıyor imamın akabınde
İlk nefesle geldin şu dunyaya son nefesle git
Git ama yaşadım de her anımı seve seve
Ve bıraktım arkamda onlarca güzel değer
Yaşatsa da şu ömür ard arda onca keder
Heybem boşalmış de ve aldırma bitmişe
Gül yüzün solmadan ilham olsun sevenlere