Heyatla bağlı düşüncelerim...

İnsanın heyatdan getmesi dünya üçün itgi deyil, düşünürem.... Çünki “Yel qayadan ne aparar? ” atalar meselinde olduğu kimi, biz etraf alemden qopsag da ona ferq etmez..
Amma bu hemişeyaşar dünyadan savayı bizlerin öz dünyası da olur – bizimle birlikde doğulanmi bilmirem, amma köçende özümüzle apardığımız bir alem... Hansının ki dağı da olur, qayası da... ildırımı da, yağışı da... Biz burada hem yaradır, hemde öldürürük... hem sevirik, hem de nifret edirik. Bezen biz ondan asılı oluruq, bezen – o bizden. Orada hamiya yer tapılır: dosta da, düşmene de, marağı olana da, biganeye de. Zahiri dünyada bacarmadığımızın bir çoxuna burada qabil oluruq. Heyatda sene elçatmaz olan kimese burada qovuşa da bilirsen.
Yaradandırmı bu alemin de müellifi? İnsanlara bexş etdiyi kainatı azmı bilib, bağışlayıb heresine bir şexsi dünya üstelik? Ne sebebden? Mükemmel insana yegin ki gerekdir bu alem...
Bes cahil nece, layiqdirmi o şahane hediyyeye?