Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
TABİATA NAZAR ETTİK
Tabiat da bazen aldanır, aldatır.
Kimi bahar erken gelir gibi önce yalancı güneşle şenlendirir tabiatı. Lakin arkasındaki fırtınanın, ayazın, karın geleceğini göstermez. Saklar kendine.
Ağaçları kandırır, insanları yanılgıya düşürür.
Ağaçlar da, insanlar da sanırlar ki bahar yüzünü gösterdi. Sahte bahar olacağını düşünmezler. Bir an evvel açılıp saçılmak, tabiatın kucağına kendilerini bırakmak isterler.
Maalesef insan aklı bile buna kanar ve yanılgıya düşer.
Çiçekler ayazı yiyince, insanlar soğuğu görünce çiçekler açtığına, insanlar paltolarını çıkardıklarına bin pişman olurlar.
Dökülen çiçeklere yazık.
Hastalanan insanlara da…
Biraz da hayatın gereği midir ders vermek?
Ne zaman nasıl davranılacağını öğrenmek…
Esefle söylüyorum ki, kaybettiklerimiz de erken açan çiçekler gibidirler.
Sadece “kader” demekle iktifa edebiliyoruz.
Dökülenin, gidenin yerine yenileri gelecek ya!..
Anlamlı şiiriniz için tebrik ediyorum, değerli Halide Hanım.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun
Kalemine yüreğine sağlık
Kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta