Hey taksi! çabuk önceki şiir'i takip et!

Ahengini kafiyelerden almayan birkaç dize,
El yazım alışık değil, bakıyor şaşkın şaşkın,
Bir yerde, bir satır arasında kelime oyunu kovalıyor..
O da farkında yaşı bi hayli ilerledi, yakalayamıyor bir türlü.
Noktalamalar arasında nefes nefese şimdi,
Her virgülde soluklanıyor, her noktada daha mutlu.
Büyük harflerle başlayan satırlarda tırnak açıyor çok bilmiş.
Hece ölçüsünü de kaçırdı hay aksi..
Hey taksi! çabuk önceki şiir'i takip et,
Bu mısralar üzerimizde eğreti sanki ne dersin?
Kalabalık kalplerinize nispet,benimki sakin hep.
Ütüsüz giyinirim ben aşkı, sen kaç bedensin?
Ah bak yine uyaklara sevdalandım.
Ferhat'ın deleceği o dev dağlardır.
Sen tebessüme meyletsen, ben ağlardım.
Şimdi hıçkırıyorum, reva gördüğün vedalar mı?
Dönümleri kutladım ve ölümleri.
Uzaktan izledin, burdan görünmedin.
Bize özlemin ağları senden yana örülmedi.
Dibe vurdum, dağıldım lan, bir tek ölünmedi.
El yazım mutlu, karamsarlık hakim yine.
İçim kor alev, seninki sakin, niye?
Ha bir de şaşırmadım aslında.
Yani, bir kere kafam alışık değildi bu kadar sakinliğe.
Açımdan bakınca, geçmişime ödediğim bedeller var.
Senle oluşuma bakıyorum, her yer nedenler lan!
Neden, neden, neden, nasıl, neden ve neden?
Bu bedel! Bu keder boynumun borcudur.
Kellemle ödesem biterdi lan! Gocundum.
Ayık kafa çekilsen aşk sarhoşu olur muydum?
Olmam sahi, hem değiştim ben.
Kilom bile aynı değil, saçım desen uzadı,
Neden bi gram eksilmedi acım?
Neden içim kıpır kıpır ama buruk?
Durup düşünsem kahroluyorum.
Dönüp gitsem, var bile değilim.
Kal bile demedim, yalvardım.
Sana gökyüzü dahi hayrandı.
Bir demlik mısra içinde kaynardın.
Kabul ediyorum tamam, aldandım.
Ciğersiz insanlar yüzünden ciğerlerimizi heba ettik.
Orda bile onlara benzedik, yine de helal ettik.
Ne Lanettik sahi, akıllanmadık yazık.
Ve akıllanmayacağız da, hiçbir şiirimiz olmayacak veda metni.