Hey Sevgili Şiiri - Hakan Balta

Gün,güneş doğduğunda başlamıyor bu şehirde,
Hele ki yağmurlar bulutlardan yağmıyor.
Hey sevgili;
Sen geldiğinde gün başlar,
Sen gittiğinde gözlerimden yağar yağmurlar.

Sen yanımdasın diye sevmedim ki seni
Dudaklarımdasın diye de aşık olmadım sana
Hey sevgili;
Yokluğunda sevdim seni
Göz kapaklarımın altına çizdim en güzel resmini
Gözlerimi her kapattığımda gözlerine bakıyorum
Kimseler bilmeden rüyalarda sarılıyorum sana.
Kimi bir sokağın ortasında kimi bir mezarın altında.

Sen gençliğimin nadasına düşen tohum,
Ben kaybolduğun çıkmaz sokakların adıyım
Hey sevgili
Başka ellerdesin bilirim
Bilirim koynunda resmim
Boşver üzülme
Yok sana sitemim
Tek kırgınlığım buğulu gözlerle baktığım İzmir’in..

Taksiye atlayıp uzaklaştığın gibi gidemiyorsun bu yürekten.
Meyhane masasından kalktığın gibi kalkamıyorsun bu ömürden.
Sen gitsen de senden bir parça yokluğun kalıyor geriye.
Hey sevgili;
Alsancak’ta dansöze para takmaya benzemez aşk
Boğazını yakan sek rakı gibi yakacak
Atamadığın bir atkı gibi dolanacak boynuna
Tüm yokluğuna meydan okuyacak!
Ben yokluğunu böyle sevdim ömrüm boyunca!

Sever adım koştum her nefesine,
Sen benden koşar adım uzaklaşırken.
Hey sevgili;
Ben daha ne diyeyim
Hangi heceyi hangi geceye iliştireyim
Bu sana son şiirim.
Eksik kalmasın kaderin ve eldivenin;
Sol yanın sancımasın
Sol elin üşümesin
Sağ’lıcakla kal hatıramda.