Hey Sen Orada ki Şiiri - Serap Orhan Çakar

Hey sen orada ki çık ortaya,
Çık ve söyle aklından geçenleri,
Söyle ki şu iblis yetsin artık,
Söyle ki şu iblis siktirsin gitsin artık.

Rahat bırak harflerimi, ve uğraşma kelimelerimle,
Bir cümlesini dizerim yanyana ki eben in suçu ne,
Yedi ceddinin, yetmiş kere ifal eder küfürlerim,

Ama yo; ben edep li bir şairim!

Küfür edebiyatı yapıyorsun ' diyor sonra ardımdan birileri'
Ve soruyorum; 'ettiğim küfürler ne kadar edebi değil mi'?
Edep nedir bilmez iken edepden dem vuran yobazlar,
Cami avlusun da utanmadan karı kapmaca oynarlar,
Sorsan 'küfür günah' derler, dillerine almaya cesaretleri yok,
O'nlar içten içe söverler, edep insanın neresindedir haberleri yok.

Benim harflerim kutsanmamış alfabede,
Benim harflerim zilli, kuyruk sallar yazayım diye elime,
Benim cümlelerim, arsız, 
Benim kelimelerim hazsız,
Söverek tatmin oluyor kalemim,
Ve utanmazlığın en koyusundan mürekkebim,

Dürüst olalım baylar, bayanlar,
Edep deyip rüyalarında cünup olanlar,

'Ar' sızıdır anlayana, 
Varın siz arsız deyin sızılarıma,

Ya şeriata kurban vericeğiz küfürlerimizin dillerini,
Dilim dilim dilinecek dillerimiz,
Ya da razı geleceğiz,
Bunca pisliğin içinde temiz kalamaz harflerimiz.

Ki; Kirlenmeden ölenlere Peygamber diyorlar,
Ve onlar, vahiyleri arş katından alıyorlar,
Biz ise boynumuz da ademoğlu yaftası varken,

Harcanan koca bir alfabe ve bütün harfleri arsız,
Ve arlanılmıyor, insan mahlassız,

Uzun lafın kısası;
Terbiyesizim, arsızım,
Ve ben bütün perdelerimi ilk günahımda yırttım,

Var ise yedi kat perdesinden biri dahi sağlam olan,
Ölmedim daha ulan, hodri meydan…!  

//Del!