Hey Sen İsyanımın Kutsal Nefreti

hasretini beşikte büyüttüğüm
özlem sularını kana kana gözlerinde içtiğim

her gördüğüm yüzde bir bilinmezde
senden önce aşık oluyordum her şiirde
aşkı yaşatıyorum hep kendimde

hey sen isyanımın kutsal nefreti
nasılda büyütürsün bende kendini
oysa nasılda sevdim ben seni

katil bir zamanın yenilgisinde
öldürdün beni bense öldüremedim seni
çek bu yarasa karanlığını bitir işkenceyi

sen sevginin zulmüsün aydınlığımın katili
istemiyorum artık ne seni ne mavileri
uzak git ölüm uzak git çek pençelerini

kuşatmışken yaşamı tanrısızlığın tanrıları
izi örümcek ağlarıyla kaplı lahitlerde kaldı
tanrılar yeryüzü ateşinde yandı
kaç put kırıldı kaç tabu yıkıldı

kentlerin üstünde
is kaplı bacalardan bir çözelti
özlem martıları kül renginde
kan uykularda kızıl güller derlenir
her şafak bir kan izinde
Harran ovası yangın
söyler ağıtını içten içe

varlığımın delaleti değilsin artık
ne kadar gülse de yüzün
sen bende yaşamayan bir ölüsün

Vedat Koparan 13.02.2005