Hey Sen! Evet Sen Şiiri - Yılmaz Barıtlı

Hey Sen! Evet Sen

Sakladın mı ismini her duyuşunda sevdiğinin,
Kaçırdın mı nemlenen gözlerini eşinden dostundan.
Bıktın mı o an için mazeret aramaktan
Yalandan dolandan.

Ya beraber dinlediğiniz şarkılar, melodiler.
Kulaklarında mı hala.
Alıp götürdü mü içinden çıkılamayan,
Ama geçmişi güzel hayallere.
Daldın mı nemli gözlerle?

İçtiğin her bardak su çağlayanlar oldu mu,
Boğazından geçerken.
Karşılıklı gülüşüp
Beraber oturduğunuz masada.

Uzattığın zaman sağ kolunu o boş koltuğa,
Hissettin mi.
Dikiz aynasındaki, gözlerini;
Hissettin mi gözlerindeki yalnızlığı.
Eridin mi için için.

Bakıp da ağladın mı hiç aynalara gizlice,
Kendinden korkarak.
Yüzünün o bedbaht durumunu gördün mü?
Düşündün mü eski mutlu halini!
Kapatıp kızarmış gözlerini.

Hey sen
Sen hiç ağladın mı çakan şimşeklerin altında.
Karıştı mı gözyaşlarına yağan rahmetler.
Bakıp da yalvardın mı yukarıya,
Dizlerini çöküp de.

Sen hiç kaybettin mi!
Okuduğun sayfalar arasında,
Gözlerinden süzülen damlaları.
Aynı şiiri binler kez okuyup da,
Bir satırı ezberleyemediğin oldu mu?

Yoldan geçenlere sormak istediğin zaman,
Kinayeli bakışlarla karşılaştın mı hiç.
Bir duvar dibine oturduğun da,
O mor yaşlı gözleri dilenci sanıp
Para attılar mı önüne.

Kırıldı mı gururun senin
Üç beş kuruşa.

28-02-2012
Beyas Çorlu