Hey Sen Şiiri - Mehmet Kesici

Hey Sen!

Hey sen; neyse boş ver!
yüreğimle konuşuyordum ben
düşlerimden geçiyordu sevgili
gözlerimden süzülürken damlalar
ayak sesleri.
ve bir serseri duygunun haykırışıydı, boş ver!

Hey, hey, sen!
çok afedersin, nasıl söylesem?
içimden esen kasım rüzgarı
tenime düşen mevsim kırağı
buz yanığında dil
yüreğim don!
pardon, pardon, pardon.
bir sevenin yüreğinden esintisiydi, Boş ver!

Heyy Sen!
bir ses versen?
hani desem, soluklanır, nefes alırım
her hevesimle başlar kavgalar
yürür davalar kaldığı yerden
can bulur beden
nefes alırım.
ayrışır herkes senden sonrası
ve ırağın, ırmağın, deniz, kesintisiydi suyun boş ver
şimdi akıyor sel sel sen!