Hey Ölümlü Şiiri - Feridun Şener

Hey ölümlü!
Nedir bu azamet, çalımın kime
Ne çıkar
Destanlar yazılsa güzelliğine

Biterse eğer bir gün
Gözümde güzelliğin
Göreceksin ki o gün
Kalmamış tek güvendiğin

Güneş hep doğar, evet
Bu mu veriyor güven
Ama batar her akşam
Böyle kurulmuş düzen

Sence yaşamak nedir
Yemek mi, uyumak mı
Hep nefes alır olmak
Salt hayatta kalmak mı

Silkin de at üstünden
Şu gafleti toz gibi
O yaşlı amca, o ak saçlı nine
Şimdi bak serap gibi

Nasıldır bilir misin
Varlık içinde yokluk
Hiç kapından geçti mi
Beraberken ayrılık

Değer veriliyorsan varsın
Değerin yoksa yoksun
Yaşanır mı sanırsın
Gerçek bir dosttan yoksun

İstenmek mi korkun
İstemek mi zor iş
Nedendir yani
Bu anlamsız direniş

Niçin düşman ki böyle
İçindeki “sen” sana
Kendinden kaçış neden
Bir kendine sorsana

Hep eksiklik mi saydım
Zannetme ki kötüsün
Gönlüm istiyor sende
Güzellikler görünsün

Bilene anlayana
Gerekmez daha fazla
Seni seven “kimse”yi
Koparma senden nazla

Bilmem sence çok mu zor
Anlamak dilimizi
Lakin bu dili anlamayan
Hiç anlayamaz bizi