Hey Kadın Şiiri - Hayrettin Şahin

Sen Hey Kadın!

Ardın sıra ne canlar gelir bilir misin?
Yaktığın meşalenin göstermeyen ışığından
Dudakların takılı kalmıştı en meşhur diline
Bir kaşık bal kesmesi sürünce mahmur bakışların benim iken
Şimdi hangi dili konuşur o leylak dudaklarında gırtlak avazların
Yokuşunda badanaj yaparken tüm tırmanışlarım
Bir hayalinde kaldım,birde olmasa sevda dalışlarım
Yok olurum ardından, kaçarım bilir misin?
Sen hey kadın! beni tanıyor musun?

Şimdi sana vurgun kırık dökük kelimelerimi al başucuna koy
Mahşerin en koyu karanlığında sığınırsan mağaralarına
Yakarsın tüm günahkar bakışlarımı tutarken ellerini
Sözüme taktığın kahkahalarını ver Zebani’lere
Çözüm bulsunlar seni lavlarımla buluşturmadan gözlerimde
İmdadına geleyim sevgi çiçekleri açmadan ülkemin cehennem koyunda
Vereyim bir kırık testilik nar suyu cehennemimden
Acırım sana, erirsin içerek bilir misin?
Sen hey kadın beni duyuyor musun?

Bir parça perişan görsün aşkına sokulmuş yamadan
Düzen girmiş adına fırtınadan çabasına takılan uçurtmalarım
Hani ellerine bıraktığım o gökkuşağı damlalarım
Payesi kurşuni katmanlardır çukurunda oluşan
Her bulutun göğe astığı peşindeki rüzgarlardan
Parçaların yok şimdi dökülmüş ellerime aydınlığın olmadan
Durma yak şimdi; ellerimde her biri ışıt her yanımı
Gül koksun, sen koksun her bir yanım anlıyor musun?
Sen hey kadın! Beni görüyor musun?

Ve sen kadın! hadi sokul içime ısınsın yüreğim…..

08-12-2009 hayrettin