Hey İZMİR! ! ! Şiiri - Necibe Sucuoğlu

Hey İzmir,hey kocaşehir! ! !
Sen, sıcak yaz günlerine hazırlanırken;
Seni seyrediyorum,
Oturup evimin balkonundan..
Karşımda ışıl ışıl Karşıyaka,
Alsancak ona keza.
Öbür yanda görebildiğim loş gecekondu semtleri.
Arkamda,ortadirek Osmangazi sırtları.
Ve Atatürk mahallesi.
Ben evimin balkonunda;
Seni seyrediyor,seni düşünüyorum...
Yolsuz,susuz,ışıksız yerler ülkemde;
Mutsuz değillerdi insanlar
Senin varoşların kadar.
Senden kalabalık,
Senden aydınlık şehirler gördüm Avrupa'da.
Her ışık bir dev oldu,üstüme üstüme geldi de,
Yine de ürkütmedi beni,
Senin ürküttüğün kadar.
Geçmişini bilmeseydim,
Hatta görmeseydim çocukluğumdan beri seni;
Belki de ürkmezdim bu kadar.........
Nereye gitti denizdeki martılar,
Nerede iskelede balık tutan balıkçılar?
Kordon'da dolaşan sevdalılar yok mu oldu,
Ya da yaşanmıyor mu artık sevdalar?
Onların yerini almış nara atan sarhoşlar.
Hasan Tahsin'in heykeli dibinde
Güvercinlere yem atan insanlar.
Ve bir bardağı bir simit parasına yem satan çocuklar.
'Ordular!
İlk hedefiniz Akdeniz'
Diyen Atatürk;
Cumhuriyet meydanında
Denizi gösteriyor,işaret parmağıyla;
'Ne yaptınız bu denize' der gibi...
Söylemek istemesem de isimlerini,
Bir zamanların
Kültür,sanat merkezi semtleri,
Orospu yatağı,keş barınağı olmuş şimdi.
Hey koca şehir,hey İzmir! !
Dur da bir bak haline;
İnsanların vermeye çalıştığı
AKDENİZİN İNCİSİ ismini
Yakıştırabiliyor musun kendine? ? ? ?

Necibe Sucuoğlu