Hey hayat Şiiri - Ersin Altun

Harabeye döndü koca şehir
Duman tütmez oldu bacalar
Sanki küsmüş ağaçlar
Uçmaz oldu martılar
Nerde uçurtma peşinde koşan
Nereye gitti o neşeli çocuklar.

Çok Değişmiş tanıdığım insanlar
Herşeyi alıp gitti bizden yıllar
Mesela
Sevgiyi, saygıyı
Heyecanı, coşkuyu.

Dünya sizin olsun
Bana verin çocukluğumu
Hiç geriye döner mi zaman
Bir bir küçülüyor gönlümdeki anılar
Sessizliğe bürünmüş koca şehir
Koşuşturuyor insanlar
Tanıdığım yüzlerce yüz
Şimdi hepsi yabancı oldular.

Avucumda hayal kırıkları
Yol bilmez, iz bilmez sevdalar...
Hey hayat;
Çok şey aldın bizden
Mesela,
Dostluğu, kardeşliği
Böyle bitmemeliydi bu öykü.