Hey Hayat! Şiiri - Elife Ergan

Hey hayat!
Duyabiliyorsun beni?
Bu güne kadar çözemedim seni
Sonunda yaptın yapacağını,
Bozdun ruh halimi, soğuttun ocağımı!

Üzgünüm, ben de senin kadar
İnsanlık dışıydı tezahüratlar
Ve dahası zalimdi seyirciler
Yalancı alkış tutanlar..
Bizi bizden, özümüzden koparanlar utansın!

Hey yavrum hayat duymadın çağrımı
Sonunda yaptın yapacağını
Yaktın nara bağrımı,
Şaşırıp çaresizce dura kaldım

Hiç değilse, ara sıra merhaba diyemez misin?
Gerçeğimin acısını yük etme omuzlarıma
Doldurduğun heybelerim daha gamlarla dolu
Bu güzel hayatı biraz ben, az da olsa sen solu

Hayatı bana zindan edenleri nasıl affedebilirim?
Her attığım adımda birileri karşıma çıkacak
Beni yaşamdan soğutacak dert var kucak kucak
Var mı gerçeği sana anlatacak?

Görüyorum ki,
Şırıl şırıl çağlayan sular kurumuş
Yüreğime gam dolmuş
Naçizane bedenim yorulmuş, rengim solmuş

Elinde meşin kırbaç vuruyordu rastgele
Alabildiğine çığlık atıyordu hergele
Gidiyorsan, sana güle güle
Ben bende kalacağım, haberin olsun hey hayat!