Ömür kayığına binmişiz,
Gidiyoruz pupa yelken,
Aynı umman içinde,
Bilinmezliğe doğru.
Uğrak limanlarda,
Kimimiz geç inceğiz, kimimiz erken.
Bazen mutluluk rüzgârıdır,
Bazen de hüzün rüzgârıdır,
Rotamıza yön veren.
Hey Hat!
Ne bir haber var oradan,
Ne de gidip de gelen.
Duçar olmuşuz,
Bîçareyiz hepimiz.
Hiç kimse demesin ben ne oldum diye...
Gidenin arkasından
Sadece kalır bir iz.
Tecellisidir faniliğin,
Ecel şerbetinden hepimiz,
Bir gün içeceğiz.
21.03.2013
Erman Ulusoy
Kırklareli
Kayıt Tarihi : 22.3.2013 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!