Hey Gidi İstanbul Şiiri - Ayşe Yavuz

Hey gidi İstanbul
Sende benim gibi yalnız,
Çaresizsin değil mi?
Durmadan çabalar,
Acıların anasını taşırsın omuzun da.
Anlatamaz sıkıntılarını,
Biçare yaşarsın.
Yıllar alt edememiş,
Hep te sevilmişsin değil mi?
Kimler senin için şiirler yazdı,
Şarkılar söyledi,
Yoluna kurban.
Hey gidi taşı toprağı altın şehir
Övdüler seni durmadan
Sövdüler,
Kirlettiler.
Kimler yoluna tükürdü,
Çöp attı caddelerine,
Çiçeklerini kopardı,ezdi..
Kimler aşık olup
Izdırap çekti sokaklarında,
Sarhoş olup bir köşede sızdı.
Kimler sessizce ağladı,
Veya haykırdı seviyorum diye
Biliyor musun?

Sen bilirsin acı çekeni,
Fakirini,dulunu
Yetimini,öksüzünü..
Sen bilirsin sokaklarında sızanları,
Bağrı yananları.
Ve içten içe acırsın değil mi?

Peki beni hiç gördün mü?
Bir kenarda gizli gizli ağladığımı,
Birisini sevdiğimi duydun mu?
Demek duydun.
Demek perişanlığımı gördün.
Saçlarım,tırnaklarım uzun
Ellerim,yüzüm kirli biliyorum.
Bana acıma İstanbul.
Sana kim acıyacak?

Gel be bırakalım buraları
Gidelim uzaklara.
Bitsin acıların anası toprağın da.
Kimse üzülmesin.
Hem sende bıkmadın mı yasımızdan?
Hadi be İstanbul..
Hadi dayanamıyorum artık.

20.07.1994