Hey Gidi Hey Şiiri - Nevzat Yazıcı

HEY GİDİ HEY

Bir çocuk hatırlıyorum, bir zamanlardan
Yüzü gözü çamur batak içinde
Elinde bir yırtık okul çantası
Koşuyordu, naylon topun peşinde.

Bir keresinde çok kötü düşmüştü
Hiçbir şey olmamış gibi kalkmış yine koşmuştu
Dizlerinden kanlar damlıyor…
O hiç mi hiç acı, hissetmiyordu.

Dur durak bilmezdi, sınır bilmezdi,
Sevincide başka, idi hüznü de
Bir sevdi mi ölümüne severdi
Sanki sevgi dağı vardı, içinde…

Yavaş yavaş büyümeye yüz tuttu,
Büyüdükçe, duyguları küçüldü.
Sıkı sıkı, sarıldığı değerler,
Gün geçtikçe birer birer kayboldu.

Yabancı değildi bana hisleri
Bir yanını bırakmıştı uzak yerlerde
Bir hüzün bulutunu saklıyordu gözleri
Melekler ağlıyordu sanki göklerde

Ben miydim o başkasımı bilemem
Bildiğim bir şey var hatıralarım
Boğazımda bir düğüm yutkunur söyleyemem
Yüreğim avucumda o günleri anarım

Hey gidi hey, ne çabuk geçti zaman,
Kimine sıla gurbet, kimine gurbet vatan!
Ayrıldık her birimiz binlerce parçalara,
Kimi gitti gurbetten daha da uzaklara.
Şimdi ne dost eski dost, nede o yar eski yar,
Şimdi gözlerde matem, acı var gözyaşı var!!!