Hey Dost! Şiiri - Remzi Varol

Hey ulu gönüllü dost,
Sen gelmiyorsun, bari ben geleyim
Gönlümü gönlüne katıvereyim
Balı ekmeğe katık edercesine
Bal katık olmaz dense de, ben katık edeceğim
Ruhumu ruhuna hem dem edeyim
Bulutun yağmura döndüğü gibi
Ancak sen soğutursun içimdeki yangını
Temmuz sıcağında kar yercesine
Ah bu gönül ne yapsın bilemem ki
Sam yeli esiyor poyraz yerine

Hey dağlar,
Siz gelmiyorsunuz, gelemiyorsunuz madem
Ben geleyim size, yüce dağlara
Dertleşelim, içimizi dökelim birbirimize
Ancak siz anlarsınız beni, ben de sizleri

Hey Bahar,
Güzellikler iklimi, yazın habercisi
Sen acele etmiyor, gelemiyorsan
Kara kışa dost olayım bari, sana inat
Isıtamaz yüreğimi kara kış biliyorsun
Ne yapayım, sen gelmiyorsun nedensiz
Ilık güneşli günler muştulasın seni
Ben geleyim senin yanına, bahar günlerine

Hey bulutlar,
Neden uzak durursunuz benden?
Rahmet olsanız, ruhumu ıslatsanız
Ürkek ürkek bakmayın öyle tepeden
Siz olmalısınız benim yarenim oralarda
Gel, gel de gönlümü şenlendir bu diyarda
Varlığın yeter bana, göklerdeki varlığın
Şişinme öyle, ne isen sen O’sun
Şimdi göklerdesin, bir bakmışsın yerdesin
Bekletme beni gel hadi, nerelerdesin?