Yıkıl artık düş yakamdan
Bir daha sakın çalma kapımı.
Nasıl bu kadar küçülebiliyorsun
Ve bir anda devleşebiliyorsun, anlamıyorum?
Dillerde tükenmeyen bir namesin oysa
Nasıl bu kadar zalim olabiliyorsun
Yüreğin harında kavrulan bir korsun hey aşk.
BEN çekeceğimi çektim senden
Fırtınalar kopardın gönlümde
Yeter artık YETER, elini çek benden,
Bıkıp usanmadın, usanmadın mı benden
Divane ettin gönlümü
Sersem ettin, şapşal ettin, dolaştırdın, ömrümü
Beş para etmezlerin ayaklarına paspas ettin beni AŞK…
Adını! bilmeyene verdin kalbimi,
Beni köle onu vezir ettin,
O da yetmedi, her gün aşk adına eziyet ettin,
Harabeydim talan ettin,
Her gün kırılmaktan
Param parça isyanlar yağdırmaktan bıktım,
Ne umutlarım vardı oysa yaşama dair
Gökyüzüm maviydi yeryüzüm yeşil
Ne maviyi, ne yeşilimi bıraktın
Adını duymak, hatırlamak bile istemiyorum
Bütün cümlelerini siliyorum, senin AŞK…
Çok Acıttın canımı
Ayaklarıma dikenli yolları SERDİN
Ellerime umutsuzluğu VERDİN
Gözlerime nefreti doldurdun,
Kalbimde artıları silen
Eksileri dolduran
Sen değimlisin içime kıskançlıkları hapseden
Ve sen değimlisin bunca cihana adını aşk diye duyuran
Ve ben değimliyim, girdabında boğulan hey AŞK ben değimliyim….
TOLGA SAYGILI
2012-02-08
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta