Hey Aşk Şiiri - Tolga Saygılı

Yıkıl artık düş yakamdan Bir daha sakın çalma kapımı. Nasıl bu kadar küçülebiliyorsun Ve bir anda devleşebiliyorsun, anlamıyorum? Dillerde tükenmeyen bir namesin oysa Nasıl bu kadar zalim olabiliyorsun Yüreğin harında kavrulan bir korsun hey aşk. BEN çekeceğimi çektim senden Fırtınalar kopardın gönlümde Yeter artık YETER, elini çek benden, Bıkıp usanmadın, usanmadın mı benden Divane ettin gönlümü Sersem ettin, şapşal ettin, dolaştırdın, ömrümü Beş para etmezlerin ayaklarına paspas ettin beni AŞK… Adını! bilmeyene verdin kalbimi, Beni köle onu vezir ettin, O da yetmedi, her gün aşk adına eziyet ettin, Harabeydim talan ettin, Her gün kırılmaktan Param parça isyanlar yağdırmaktan bıktım, Ne umutlarım vardı oysa yaşama dair Gökyüzüm maviydi yeryüzüm yeşil Ne maviyi, ne yeşilimi bıraktın Adını duymak, hatırlamak bile istemiyorum Bütün cümlelerini siliyorum, senin AŞK… Çok Acıttın canımı Ayaklarıma dikenli yolları SERDİN Ellerime umutsuzluğu VERDİN Gözlerime nefreti doldurdun, Kalbimde artıları silen Eksileri dolduran Sen değimlisin içime kıskançlıkları hapseden Ve sen değimlisin bunca cihana adını aşk diye duyuran Ve ben değimliyim, girdabında boğulan hey AŞK ben değimliyim…. TOLGA SAYGILI 2012-02-08