Biliyorum bi göz ucuyla hep bana bakıyor,
ben biliyorum,o hep orda,
o biliyor ben hep aynı yerdeyim.
istesemde bi türlü bir adımlık yol gidemedim.
arada engeller koyuyor araya,
biliyorum beni deniyor,
arada süprizler yapıyor
alıp ruhumu,bi süre bu bedene dönmüyor,
bende bilmiyorum ne yaptıklarını.....sormuyorumda.
Kızıyorum arada,asla değiştiremiyeceklerim var çünkü sonuçta
o da biliyor,
seslenmiyor,hoş görüyor,sonuçta çünküler var
o da biliyor.
En sevdiğim yanı,
neyaparsam yapıyım
benden hiç vazgeçmiyor,
geçmesinde zaten
en yanlız yerde en yanlız zamanda
sığınacak ondan başka kimim var.
nezaman kimden yada neden kaçsam
hep ona doğru koşuyorum,
ben şikayet ediyorum,o hep dinliyor
kimsesiz kalsamda
onsuz kalmam asla
bunu bilmek huzur veriyor
Kayıt Tarihi : 24.11.2008 23:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fahrettin Tatlıcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/24/hey-allahimm.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!