Hewal Şiiri - Palo Keko

hewal
ses ver
yaşadığını bilem

güneş düştü çıplak bedeninden
Kırıntıları kaldı ayak altında
Kırık dişleri kaldı uykunda
Saçın beyazlamış
Kış kap almış
Yolun sis boydan boya.
Penceren evinden düştü
Damın çatladı
Soğuklar eser umutlarına
Kıvranırsın çamur uykularında
Hewal
Ses ver
Yaşadığın bilem
Gözlerim çelimsiz kalmasın

Hewal
Ses ver
Yaşadığın bilem

Büyük şehirde, binaları yüksek
Yükleri ağır, kolları uzun
Sokakları geniş ve süslü
Denizi derin insanlar
Ağızları bulanık, dilleri kılıç
Saplanır ciğerine
Düşersin gölgenden
Boş mezar düşlerine
Solmuş yaprak gibi
İç çekersin güneşe
Hewal
Ses ver
Yaşadığın bilem
Gözlerim pencere olmasın

Hewal
Ses ver
Yaşadığın bilem

Bir ceylan, gözleri katran
Gülüşleri can, acıya derman
Uykusuzluğa yorgan
Şafak vakti gibi bir ceylan
Yüreği konmuş, aklı mahkum
El ayak takımı esir düşmüş
Günleri gecede yüzülmüş
Can damarı sürgün kapısı olmuş
Derdin dermanı kurşun yuvası
Gözleri bıçağ yarası
Boşanmış yüreğine.
Hewal
ses ver
yaşadığın bilem
gözlerim mezara dolmasın_palo