Hevsel Bahçelerinde Bir Gül Şiiri - Yoru ...

zehir zemberek bıçak gibi bir geceydi diyarbekir nefesini tutmuş ay tarifsiz dehşet içinde gökyüzü boşaltmış yıldızlarını karanlık kapkaranlıktı esrar sarıyordu dünkü bebeler bitlis sarısına sur dibinde fısıldaşarak ellerinde çayın kaçağı volta yok racon yok pusular hayın pusular daracık sokaklarında mardinkapının ense kökümüzde soğuk bir namlunun sımsıcaklığı ölüm gelmiş hoşgelmiş sefa gelmiş korku yok ölümse ölüm cehennemin nefesi diyarbekirdi diyarbekir ta kendisi çaresizliğin sıcaktı çok sıcaktı uçaksavar ve füze cayırtısı yakaladı bir gülü hevsel bahçelerinde gül kana kesti birayemın agir ketye dilemın kan kustu gece kan kustu gözbebeklerim umut yok bahar yoktu hamravat bir damla kandı akmaya korkan dicle kıvranarak göğe uzandı gök kankırmızı de gel sevda ol gel memleket ol bir güvercin havalansa karacadağ kokulu sevda masalları söylese bir keklik pınarbaşında suyla oynaşsa kan güle dönse bir elimde kıpır kıpır yıldızlar diğerinde gülümsemesi çocukların de gel canım ol hasretimsin düşlemeye doyamadığım