Hevks Şiiri - Oğul Batu

Bir kuyunun içindeki en eski yosun gibi anılar
Kaç kova çekmesemde boşalmıyor,delirmek üzereyim
Aynı yolları yüriyemez oldum kaldırımlar hep katil
Kalizilasyon kapaklarında çıkan bir kahraman
Dipten gelen en büyük yaratık
Hadesin selamıyla karşılıyor bizi
Ben inamiyorum 3 tanrıya diyorum
Hayır diyor inanmak zorundasın
Bu insanın boşluğunu doldurur
Ney inanmak mı diyorum bağırarak
Evet sen aciz ve güçsüzsün senden güçlülere inanıcaksın tapıcaksın diyor
Panteizm’e inanan insanları öldürceksin sen diyorum
Anlamıyor beni anlamıcakta kafama eski bir hançer geçiriyor
Dünya şimdi daha güzel görünüyor gökyüzü kırmızı
Cennetde miyim acaba diyorum kafamı sağa ceviriyorum hayır burası cennet değil
Kurduğumuz düşündüğümüz cennetde kaldırımlarda izmaritler olmamalı
Yere yatıyorum kanım çarşaf olmuş üstüme
Son gücümle cebimden chesterı çıkarıp yakıyorum
2 duman sonra kafasını eziyorum ve sigara mezarlığına gömüyorum onu
Son gücümü topluyorum ve bağırarak
Beni kimsesiz mezarlığına gömün kimse bilmesin yaşadığımı