Hevi'ye Şiiri - Hazal Karadağ

Hévi'ye

Sana masum bir soru hevi
Gülü külden ayıran nedir?

Sana ilk yazın peşkeş çektiği
Yağmurun çocuğu olan kahverengi mevsimden sesleniyorum
Hatırı yok yeşeren dalların buralarda
Tenhalarda tomurlardan bihaberken dikenler
Tazelenen kederlere faili kaldım
Kün dedim amenna incelikle
Güneşi öptüm alazından bir soluk çekmeden ah miktarınca
Kelimeler kanadı ruhumun karanlığında kör kütük
Eşeledikçe tozpembe düşleri
Daye harf harf kanadı ağzımın sadık pasında
Anladım ki hevi
Tekmili yok ki göğün gülü külden ayırasın bir harf…

Gülüşü kekre çocukların gönül ortağıyım desem de
Alaca akşamların ensesine şiirler sürüyorum ılık nefes
Çatal yürekli imgelerin ardına sığınan çocukların topuklarında kanıyorken şol revan
Masallar belengaz hayıflanmada ustalıkla
Kızaran yanaklarını yağmalıyor kanlı ağızlar bir elden
Bense bakışlarımda ki dağlardan taşlar atıyorum abdal halimle Yusufi kuyulara
Bulutlar terledikçe sırlarım üşüyor bu isyan ezgisinde
Tek pusulan babamdı oysa
Oda kayıplar listesinde…

Madem dedim
Madem suyu bulandıran duygusuz zamanlara dem vuruyorsunuz aşk ile
O halde alnıma kazınan ağıtlar nedendir
Nedendir ağır başıma kıstırılmış ağrılar
Ve bu ağız dolusu isyana müptela kelimeler
Bu kırgınlığımı gösteren tozu dumana katan urgan fısıldayışlar
Bu tenime batan çiçek endişeler
Bu dersim hıçkırıklar…

Hevi
Diyar diyar hicran yarası kalbime zehir b/akıyor
Memleket muhtırası terli dualar incecik kanıyorken avuçlarımda
Gözkapaklarımda ağlaşıyor güneşi doğuran kentler
Çocuk kokusu genzimi yakıyorken
Hangi birine gözyaşı akıtayım anıların
Dilimde pelte pelte z/alim dokunuşların bilgeliği varken
Aynaların huşusunda aksime bakamıyorum
K/ayıplar diye gölgesi silinenler…

Gayrı
Bana harF tip bir i c/ezadır
Şiirlere yüz sürmek
Zira ayrılıkla terbiye ediyorum sükûnetimi…

Külü gülden ayıran bir harftir hevi!