Hevesli Şiiri - Mehmet Nacar

Derinden sevdiğin halinden belli,
Defteri dürmeye çok heveslisin.
Hasreti dumanlı sevgisi ballı,
Kalbimi yormaya çok heveslisin.

Demek ki böyleymiş sevdanın aslı.
Leyla’nın Aslı’nın tükenmiş nesli.
Ağacı budaklı çivisi paslı,
Çarmıha germeye çok heveslisin.

Sevgide kavgaymış bildiğin usul,
Hicrana davettir çaldığın fasıl,
İlmeği geçirip ucundan asıl,
Sallanır görmeye çok heveslisin.

Bulutlu gözünden eksilmez yaşlar,
Dilinden zehirler akmaya başlar.
Göğsüme isabet ederken taşlar,
Kafamı kırmaya çok heveslisin.

Hayali cennette rüyaya daldım,
Yaktığın ateşte çaresiz kaldım.
Muhabbet cenginden yaramı aldım,
Dersimi vermeye çok heveslisin.

Ağzını açtıkça suçlusun derken,
Durmadan vurursun fırsatın varken.
Mecnuna döndürüp bu kadar erken,
Çöllere sürmeye çok heveslisin.

Gözünün yaşını dökme düşüme,
Mızraklı öfkeni takma peşime,
Zavallı gönlüme dertli başıma,
Çoraplar örmeye çok heveslisin.