Heveslerimin selası Şiiri - İlyas Gültekin

Yoruldum...
Ruhumun öldüğünü hissedebiliyorum,
Düşüncelerim aklımı zorlayan birer pıhtı..
Çıkmaya çalıştığım sabahların geceden bir farkı yok artık...
Kafamdaki boşlukları dolduramıyorum,
Korktuğum herşey başıma gelmiş te,
Yenilgiyi kabul etmiş gibiyim..
Ne yarına dair bi hayal, nede bi umut barındırıyor hislerim..
Her adımını ezber ettiğim sokaklarda kayboluyorum şimdi,
Yönümü gösteren yıldızlarda kaydı gökyüzünden..
Ayaklarım başına buyruk, girdiğim sokaklarda çıkmazlar çarpıyor yüzüme,
Oturup ağlıyorum bi süre,
Ama artık onunda rahatlamaya yaramadığını.
Ağla'dığım şeyleri unutup, başka bir çaresizliği düşünürken kendiliğinden duran göz yaşlarım'dan anlıyorum..
Bu içinde bulunduğum dönmeyen girdap, ne dibe çekiyor beni, nede yüzeyde durmaya izin veriyor..
Çırpındıkça batmıyorum ama çıkamıyorum da,
Yorulup bırakıyorum bende..
Beyin ölümü gerçekleşmiş bi hasta gibiyim, kollarımı kaldıracak mecal bulamıyorum kendimde,
Ölen sadece ruhum değil, bedenimde toprağa gömülmek için hazır..
Kazılan kuyulara düşüyorum sorgusuz,
Uzanacak bir el aramıyorum.
Üzerime yıkılsın diye nerde bozuk bi duvar görsem dibine oturup kalıyorum..
Anlıyorum artık olmayacak şeyleri ve kabulü mümkün olmayan duaları,
Avuçlarımı birtek emaneti teslim etmek için açıyorum..
Uzun süreli suskunluklarım, cevapsız kalmış sorularımla ömürümü devirmeye çalışıyorum..
Siz devam edin ben gelmiyorum..
Hiç kimse için bi anlam ifade etmediğimi anladığım günden bu yana, anlam yüklediğim herşeyi bir köşeye bıraktım..
Renklerden en çok karanlığı sevmeye başladım.
Mezarlıklar çekiyor canım, bi kalbi ev bilme çabasında değilim artık..
Uzun yolculuklar planlayıp en yakına bile adım atmıyorum..
İçimde canlı tuttuğum tüm heveslerin cenaze namazını kıldım..
Cemaatinde ben duygularım ve param parça olmuş kalbim vardı sadece.
Selası ise şöyle yankılanıyordu kulağımda..
Ben yoruldum hayat.. gelme üstüme...
Bunca zaman çaba sarf ettiğim insanlar,
Bana yorulduğum yerde bırakmayı öğretti..